Ο Γάλλος συγγραφέας που κατάφερε να τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ της λογοτεχνίας και παράλληλα, τα έργα του να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού θα λάβει τη θέση του HR Manager. Ο λόγος για τον Ανατόλ Φρανς.
Ο Ανατόλ Φρανς γεννήθηκε στο Παρίσι το 1844. Ο πατέρας του διέθετε βιβλιοπωλείο και προέτρεψε τον γιο του να σπουδάσει στο Κολλέγιο Στανισλάς, που προοριζόταν για αριστοκράτες και μεγαλοαστούς ώστε να έχει μία ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον. Ο ίδιος ωστόσο, προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έγινε αποδέκτης αρνητικών σχολίων κοινωνικού περιεχομένου, κάτι που τον έκανε να εγκαταλείψει τη σχολή λίγο μετά.
Η επιστροφή στο βιβλιοπωλείο του πατέρα του του έδωσε τη δυνατότητα να εκτεθεί σε ιδέες και πεποιθήσεις καθώς ερχόταν σε επαφή με διανοούμενους της εποχής, κάτι που δεν άργησε να «μετατρέψει» τον ίδιο σε έναν σημαντικό συγγραφέα της εποχής. Έτσι, το 1881 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του «Το έγκλημα του Σιλβέστρ Μπονάρ», κάτι που του άνοιξε τις πόρτες στα λογοτεχνικά σαλόνια της εποχής. Ακολούθησαν: «To οινομαγειρείο της βασίλισσας Πεντώκ», «Η εξέγερση των αγγέλων», «Το νησί των πιγκουίνων» κ.ά., ενώ το 1896 ο ίδιος έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών. Ήταν πέντε χρόνια μετά όταν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, ενώ λίγους μήνες αργότερα τα έργα του συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού. Ο λόγος ήταν η ειρωνική του πένα, η έντονη κριτική στην εκκλησία καθώς και οι κοινωνικοί προβληματισμοί που έθετε μέσα από τα έργα του για την υποκριτική κοινωνία της Γαλλίας, η οποία απομακρυνόταν από τα ιδεώδη της Γαλλικής Επανάστασης.
Τοποθετώντας, ωστόσο, τον Φρανς σε ένα τμήμα ανθρώπινου δυναμικού πού θα μπορούσε να δημκιουργήσει προστιθέμενη αξία; «Μόνο η επιθυμία και η απραξία μας κάνουν θλιμμένους» υποστήριζε ο ίδιος, γεγονός που θα τον μετέτρεπε σε έναν αέναο υπερασπιστή της συνεχούς ανάπτυξης και εκπαίδευσης των ανθρώπων. Παράλληλα, η ποικιλομορφία του ανθρώπινου δυναμικού θα εντοπίζοταν στις βασικές του επιδιώξεις, ενώ ίσως να δημιουργούσε πρόβλημα η πεποίθησή του ότι «είναι στη φύση του ανθρώπου να σκέφτεται λογικά και να ενεργεί παράλογα».
