Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις κάτι είναι μέσα από το παιχνίδι και αυτό ισχύει όχι μονό για τα παιδιά, άλλα και για τους ενήλικες. Πολλά από τα παιχνίδια που είχαμε στην παιδική μας ηλικία, είχαν σχέση με τη στρατηγική και τη λήψη αποφάσεων. Η εξοικείωση μας με αυτές τις έννοιες υπήρξε καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα επαγγελματική μας ζωή. Τι έχει αλλάξει, ωστόσο, από τα παιχνίδια που παίζαμε τότε, με τους εκάστοτε ρόλους που καλούμαστε να εκπληρώσουμε σήμερα;
Ένα από τα παιχνίδια στρατηγικής που ήταν αρκετά διαδεδομένο τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε η ναυμαχία. Ο βασικός του κανόνας ήταν απλός. Η δημιουργία εκείνης της στρατηγικής, που θα μας έδινε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ώστε να κερδίσουμε τον αντίπαλο. Στον επιχειρηματικό κόσμο με ποιον τρόπο ορίζουμε τη στρατηγική και πώς το HR καλείται να ανταποκριθεί σε αυτό το περιβάλλον, αναλαμβάνοντας έναν πιο ενεργό ρόλο;
Όπως θα διαβάσετε και στις επόμενες σελίδες, ο όρος στρατηγική δεν διαθέτει ακόμη έναν κοινά αποδεκτό ορισμό, παρότι έκανε την εμφάνισή του περίπου το 1950. Ένας από τους πιο διαδεδομένους είναι αυτός του Michael Porter, Καθηγητή του Harvard, ο οποίος υποστηρίζει ότι «η στρατηγική μιας επιχείρησης είναι η ευθυγράμμιση των ενεργειών της, για την επίτευξη διατηρήσιμου ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος». Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Μέσα από την πλήρη κατανόηση τόσο του εξωτερικού περιβάλλοντος (τάσεις της αγοράς, τεχνολογία, χαρακτηριστικά των ανταγωνιστών), όσο και του εσωτερικού (core competences, κουλτούρα κ.ά.). Άλλωστε, η στρατηγική είναι αυτή που επιτρέπει στις επιχειρήσεις την αρμονική σύνδεση ανάμεσα στο εξωτερικό περιβάλλον και τις εσωτερικές τους δυνατότητες.
Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, αντιλαμβάνεται κανείς ότι βασική πηγή ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, (οι δεξιότητες / ικανότητες που αυτοί διαθέτουν), καθώς επίσης και η κουλτούρα της εταιρείας, στοιχεία που δύσκολα μπορούν να «αντιγραφούν» από τους ανταγωνιστές. Ο ρόλος του HR δικαίως θεωρείται κρίσιμος όχι μόνο ως προς την υλοποίηση της στρατηγικής, αλλά πλέον και ως προς τη χάραξή της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, οι οργανισμοί αποτυπώνουν σε διάφορες έρευνες την ανάγκη ενεργού ρόλου της ΔΑΔ στη λήψη αποφάσεων αναφορικά με την επιχειρησιακή στρατηγική. Κι αυτό διότι διαχειρίζεται το σημαντικότερο κεφάλαιο ενός οργανισμού, που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να διασφαλίσει το μέλλον. Η εποχή του Strategic HR έχει φτάσει, μένει μόνο να διατηρήσει τη θέση του στο τραπέζι των αποφάσεων.
